27 ابر استاد بزرگ و قهرمان جهان که هر روز به شما الهام می‌دهند

• مفهوم قهرمان شطرنج جهان
• مگنوس کارلسن (2013 – کنونی)
• ویسواناتان آناند (2007-2013)
• ولادیمیر کرامنیک (2000 – 2007)
• گری کاسپاروف (1985 – 2000)
• آناتولی کارپوف (1975 – 1985)
• بابی فیشر (1972 – 1975)
• تیگران پطروسیان (1963 – 1969)
• بوریس اسپاسکی (1969 – 1972
• میخائیل تال 1960 – 1961)
• واسیلی اسمیسلوف (1957 – 1958)
• میخائیل بوتوینیک (1948-1957، 1958-1960، 1961-1963)
• ماکس یووه (1935-1937)
• الکساندر آلخین (1927-1935، 1937-1946)
• خوزه رائول کاپابلانکا (1921 – 1927)
• امانوئل لاسکر (1894 – 1921)
• ویلهلم اشتاینیتز (1886 – 1894)
• پل مورفی (1858 – 1860)
• آدولف اندرسن (1851-1858) (1860-1868)
• هوارد استونتون (1843 – 1851)
• پیر چارلز فورنیه دو سنت آمانت (1840-1843)
• لوئی چارلز ماهه د لابوردونایس (1821 – 1840)
• الکساندر خلیفمن (1999-2000)
• روسلان پونوماریوف (2002-2004)
• رستم قاسمجانف (2004 – 2005)
• لوون آرونیان (2000- )
• ساویلی تارتاکور (1950 – 1956)
• آرون نیمزوویچ (1927-1931)

شطرنج  بازی، پادشاهان /  در اینجا نگاهی به سلسله بازیکنانی که بر جهان شطرنج حکومت می کردند می اندازیم.

شطرنج یکی از مغزی‌ترین بازی‌هایی بوده است که پادشاهان به آن علاقه دارند و مردم عادی هم آن را تحسین می‌کنند. بسیاری از بازیکنان با بازی استثنایی و مهارت خود در بازی باستانی Kings نام خود را جاودانه کرده اند.

همه ما که بازی را خیلی جدی می‌گیریم، همنظریم که بزرگترین شطرنج‌باز تاریخ کیست. بازی شطرنج اسطوره ها، قهرمانان جهان، رقیب ها، بازیکنان درجه یک جهانی و استادان بزرگ بسیاری داشته است. آنها شطرنج بازان را برای نسل ها خوشحال، الهام بخش و آموزش داده اند.

مفهوم قهرمان شطرنج جهان

ابتدا، بیایید نگاهی به چگونگی شکل گیری مفهوم قهرمان شطرنج بیندازیم.

مفهوم قهرمان شطرنج جهان در نیمه اول قرن نوزدهم شروع و ظهور کرد و عبارت “قهرمان جهان” برای اولین بار در سال 1845 ظاهر شد. از آن زمان تاکنون چندین استاد شطرنج به طور رسمی و غیر رسمی مدعی این عنوان شده اند، اما برای این مقاله، ما فقط به کسانی می پردازیم که رسماً به عنوان قهرمانان شطرنج جهان شناخته شده اند.

با این حال، شایان ذکر است که چندین قهرمان غیررسمی قبل از سال 1886 که برای اولین بار قهرمانی شطرنج جهان برگزار شد، مانند پل مورفی وجود داشت.

قهرمانان شطرنج جهان بازیکنانی هستند که در یک مسابقه یا تورنمنت برای قهرمانی جهان در شطرنج برنده شده اند. هم مردان و هم زنان می توانند قهرمان شوند، اما هیچ زنی تا به حال رقیب این عنوان نبوده است. با این حال، یک قهرمانی جداگانه برای زنان وجود دارد. همچنین مسابقات قهرمانی جداگانه برای گروه های سنی خاص وجود دارد.

بیایید نگاهی به کهکشان پر ستاره با 27 نام بزرگ همه دوران ها بیندازیم.

نکته: اسامی که می بینید قهرمانان دوران طلایی بازی هستند که از سال 2013 شروع می شود و به عقب می روند.

مگنوس کارلسن (2013 – کنونی)

برخی از مردم فکر می کنند که اگر حریف آنها یک بازی زیبا انجام دهد، ضرر ندارد. من نه. باید بی رحم باشی

مگنوس استاد بزرگ شطرنج نروژی و قهرمان فعلی شطرنج جهان، قهرمان شطرنج سریع جهان و قهرمان شطرنج بلایتس جهان است.

مگنوس اولین بار در سال 2010 در رده بندی برتر جهانی فیده قرار گرفت و از گری کاسپاروف به عنوان بالاترین امتیاز جهان در مدت زمانی که سپری کرد، عقب افتاد. اوج امتیاز کلاسیک او 2882 است که بالاترین رتبه در تاریخ شطرنج است. او همچنین رکورد طولانی ترین شکست ناپذیری در شطرنج کلاسیک را در اختیار دارد.

کارلسن یک اعجوبه شطرنج از سن 13 سالگی، کمی کمتر از تولد 14 سالگی خود، استادبزرگ بود. در 15 سالگی قهرمان شطرنج نروژ شد. او در سن 18 سالگی از رتبه 2800 فراتر رفت و در 19 سالگی به رتبه یک در رده بندی جهانی فیده رسید، که جوانترین فردی است که تا به حال به این موفقیت ها دست یافته است. در سال 2013 مگنوس قهرمان شطرنج جهان شد.

او ویسواناتان آناند را شکست داد و عنوان خود را در برابر آناند در سال 2014 حفظ کرد، زمانی که او هر دو قهرمانی سریع جهانی 2014 و قهرمانی جهان بلیتز را به دست آورد. او تمایز منحصر به فرد این را دارد که هر سه عنوان را به طور همزمان در آن سال داشته باشد و در سال 2019 نیز همین کار را تکرار کرد.

ویسواناتان آناند (2007-2013)

شهود در شطرنج را می توان اولین حرکتی که با دیدن یک موقعیت به ذهنتان خطور می کند، تعریف کرد.

آناند که در دوران کودکی به خاطر سرعت بازی سریع خود شهرت داشت، به عنوان یک شطرنج باز نوپا در دهه 1980 لقب “بچه رعد و برق” را به دست آورد.

آناند که بسیاری او را بزرگترین شطرنج باز نسل خود می دانند، قهرمان شطرنج سریع جهانی فیده در سال های 2003 و 2017 و جام جهانی بلیتز در سال 2000 شد. قهرمان سابق شطرنج جهان در سال 1988 اولین استاد بزرگ از هند شد. او یکی از معدود بازیکنی از کشور و چهارمین بازیکن در تاریخ شطرنج جهان که از رتبه الو 2800 فراتر رفته است، شاهکاری که برای اولین بار در سال 2006 به دست آورد.

آناند که پنج بار قهرمان شطرنج جهان شد، الکسی شیروف را در یک مسابقه شش بازی شکست داد و قهرمان شطرنج جهانی فیده در سال 2000 شد و تا سال 2002 عنوان قهرمانی جهان را حفظ کرد. او قهرمان بلامنازع جهان در سال 2007 بود و در سال 2008 ولادیمیر کرامنیک را شکست داد. ویسلین توپالوف در سال 2010 و بوریس گلفاند در سال 2012 عنوان قهرمانی را به مگنوس کارلسن در سال 2013 از دست داد و پس از قهرمانی در تورنمنت کاندیداهای 2014 بار دیگر به کارلسن باخت.

آناند همچنین دارای شش طولانی ترین دوره در رکورد داشتن مقام شماره یک به مدت 21 ماه است.

ولادیمیر کرامنیک (2000 – 2007)

نه – من در طول بازی در بیشتر اوقات کاملاً آرام هستم – نه 100٪، اما به طور کلی بسیار آرام هستم.

این استاد بزرگ شطرنج روسی از سال 2000 تا 2006 قهرمان شطرنج کلاسیک جهان و از سال 2006 تا 2007 قهرمان بلامنازع شطرنج جهان بود.

او سه مدال طلای تیمی و سه مدال انفرادی در المپیادهای شطرنج کسب کرده است. کرامنیک با شکست دادن گری کاسپاروف در سال 2000 به شهرت رسید و قهرمان شطرنج کلاسیک جهان شد. او در سال 2004 در برابر پیتر لکو از عنوان خود دفاع کرد. در سال 2006، وسلین توپالوف، قهرمان جهانی فیده، شاهد درخشش او در یک مسابقه اتحاد بود. این مسابقه باعث شد کرامنیک اولین قهرمان بلامنازع جهان باشد که هر دو عنوان فیده و کلاسیک را پس از جدایی کاسپاروف از فیده در سال 1993 در اختیار دارد.

کرامنیک در سال 2007 این عنوان را به ویشواناتان آناند از دست داد. کرامنیک علیرغم باختش مقابل آناند در سال 2008 یک بازیکن برتر باقی ماند و در اکتبر 2016 به اوج ریتینگ 2817 رسید. مشترک هشتمین بازیکن با بالاترین امتیاز در تمام دوران. کرامنیک در ژانویه 2019 بازنشستگی خود را به عنوان یک شطرنج باز حرفه ای اعلام کرد.

او در حال حاضر بر پروژه های مربوط به شطرنج برای کودکان و آموزش تمرکز دارد.

گری کاسپاروف (1985 – 2000)

گری کاسپاروف

حمله می کردم چون این تنها چیزی بود که می دانستم. حالا حمله می کنم چون می دانم کار می کند.

گری کاسپاروف جوانترین قهرمان بلامنازع شطرنج جهان در زمان خود در سال 1985 در سن 22 سالگی بود که آناتولی کارپوف قهرمان آن زمان را شکست داد.

او تا سال 1993 عنوان رسمی جهانی فیده را در اختیار داشت تا زمانی که اختلاف با فیده باعث شد تا یک سازمان شطرنج رقیب به نام انجمن حرفه ای شطرنج راه اندازی کند.

او اولین قهرمان جهان بود که در سال 1997 در حالی که در مقابل ابررایانه IBM Deep Blue در یک مسابقه تبلیغاتی بسیار تبلیغاتی بازی می کرد، مسابقه ای را به کامپیوتر با کنترل زمان استاندارد شکست داد. او تا زمان شکست مقابل ولادیمیر کرامنیک در سال 2000 قهرمان شطرنج کلاسیک جهان بود.

گری کاسپاروف از سال 1984 تا زمان بازنشستگی اش در سال 2005 در رده 1 جهان قرار گرفت. اوج ریتینگ 2851 او که در سال 1999 به دست آورد، بالاترین رکورد ثبت شده تا پیشی گرفتن مگنوس کارلسن در سال 2013 بود. کاسپاروف همچنین دارای رکورد بیشترین پیروزی متوالی در مسابقات حرفه ای (15) و اسکار شطرنج (11) است.

او زمانی که در سال 2005 از شطرنج حرفه‌ای بازنشسته شد، بهترین بازیکن جهان بود.

آناتولی کارپوف (1975 – 1985)

آناتولی-کارپوف

قهرمان شدن به چیزی بیش از یک بازیکن قوی نیاز دارد. انسان باید یک انسان قوی نیز باشد.

قهرمان سابق جهان آناتولی کارپوف یک روسی است و از سال 1975 تا 1985 زمانی که گری کاسپاروف او را به تخت نشست، به مدت یک دهه قهرمان رسمی جهان بود.

کارپوف در اوج دوران حرفه‌ای خود دارای امتیاز الو 2780 بود و 102 ماه او به عنوان شماره 1 جهان سومین ماه طولانی در تاریخ شطرنج است که تنها پس از مگنوس کارلسن و گری کاسپاروف، از زمان شروع رنکینگ فیده. لیست در سال 1970. کارپوف پس از جدایی کاسپاروف از فیده در سال 1993 و تا سال 1999 که در اعتراض به قوانین جدید مسابقات جهانی فیده استعفا داد، بار دیگر قهرمان جهانی فیده شد.

در سال 2002، او در یک مسابقه مقابل کاسپاروف پیروز شد و او را در یک مسابقه کنترل زمان سریع 2½–1½ شکست داد. در سال 2006، او با کاسپاروف در یک تورنمنت بلیتز، پیش از کورچنوی و جودیت پولگار، به مقام اول رسید.

کارپوف و کاسپاروف یک مسابقه مختلط 12 بازی را از 21 تا 24 سپتامبر 2009 در والنسیا، اسپانیا انجام دادند. این مسابقه شامل چهار بازی سریع (یا نیمه سریع) و هشت بازی بلیتز بود و دقیقاً 25 سال پس از رویارویی افسانه ای این دو بازیکن در مسابقات قهرمانی شطرنج جهان 1984 انجام شد. کاسپاروف این مسابقه را 9–3 برد.

بابی فیشر (1972 – 1975)

بابی فیشر

شما فقط در صورتی می توانید در شطرنج خوب شوید که عاشق بازی باشید.

بابی فیشر یک اعجوبه معروف و بدنام شطرنج بود. در سن 13 سالگی، او در یک بازی پیروز شد تا برای همیشه او را در تالار مشاهیر شطرنج قرار دهد.

او در 14 سالگی جوانترین قهرمان شطرنج ایالات متحده شد. او جوان‌ترین استاد بزرگ (استادبزرگ) آن زمان و جوان‌ترین نامزد مسابقات قهرمانی جهان تا ۱۵ سالگی بود.

تنها امتیاز کامل در تاریخ قهرمانی ایالات متحده (11/11) به نام فیشر ثبت شده است که در سال 1963/64 در سن 20 سالگی به این افتخار دست یافت. او در مسابقات بین منطقه ای 1970 با اختلاف 3 و نیم امتیازی رکورددار شد. او 20 بازی متوالی را در هفت دور آخر مسابقات بین منطقه ای و مسابقات نامزدها برد، که دومی شامل دو بازی بی سابقه 6–0 بود. هنگامی که اولین لیست رسمی رتبه بندی فیده در ژوئیه 1971 منتشر شد، فیشر با اختلاف زیادی بالاترین امتیاز را کسب کرد.

در سال 1972، فیشر با شکست بوریس اسپاسکی قهرمان شطرنج قهرمانی جهان شد، مسابقه ای که به عنوان رویارویی جنگ سرد بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی شناخته شد. فیشر در سال 1975 با شرایط فیده موافقت نکرد و از دفاع از عنوان قهرمانی جهان خودداری کرد که به طور پیش فرض به آناتولی کارپوف، جنرال موتورز شوروی واگذار شد.

بوریس اسپاسکی (1969 – 1972

بوریس-اسپاسکی

وقتی در فرم هستم، سبک من کمی سرسخت و تقریباً بی رحم است. گاهی اوقات روحیه بزرگ مبارزه را احساس می کنم که مرا به پیش می برد.

مسن ترین قهرمان سابق جهان، بوریس اسپاسکی، دهمین قهرمان شطرنج جهان بود که از سال 1969 تا 1972 این عنوان را داشت.

او سه مسابقه قهرمانی جهان انجام داد. ابتدا در سال 1966 به تیگران پطروسیان باخت و سپس در سال 1969 او را شکست داد و عنوان قهرمانی را به دست آورد. اما در نهایت در مسابقه بسیار معروف سال 1972 به بابی فیشر باخت.

اسپاسکی دو بار برنده مسابقات قهرمانی شطرنج شوروی شد (1961، 1973) و دو بار در پلی آف (1956،1963) شکست خورد. او 7 بار کاندیدای قهرمانی شطرنج جهان بود که در آن 2 برد (1965، 1968) و یکی از نیمه نهایی (1974) و فینالیست (1977) بود. اسپاسکی که قهرمان دفاع سیسیلی و روی لوپز است، به دلیل شکست دادن شش قهرمان بلامنازع جهان حداقل دو بار (نه لزوما در زمانی که آنها در اوج بودند) معروف است، یعنی واسیلی اسمیسلو، میخائیل تال، تیگران پطروسیان، بابی فیشر، آناتولی کارپوف و گری. کاسپاروف

تیگران پطروسیان (1963 – 1969)

شطرنج از نظر شکل یک بازی است، از نظر محتوا یک هنر و به دلیل دشواری کسب مهارت در آن یک علم است. شطرنج می تواند به همان اندازه که یک کتاب یا اثر موسیقی خوب می تواند شادی را منتقل کند.

“تیگران آهنین” به دلیل سبک بازی دفاعی غیرقابل نفوذ خود که بیش از هر چیز بر ایمنی تاکید می کرد، معروف بود. تیگران پطروسیان از سال 1963 تا 1969 قهرمان شطرنج جهان بود.

پطروسیان در هشت دوره (1953، 1956، 1959، 1962، 1971، 1974، 1977 و 1980) کاندیدای مسابقات جهانی شطرنج بود. او در سال 1963 در برابر میخائیل بوتوینیک قهرمان جهان شد و در سال 1966 در برابر بوریس اسپاسکی با موفقیت از آن دفاع کرد. او در سال 1969 عنوان خود را به بوریس اسپاسکی از دست داد.

تیگران از عنوان قهرمانی جهان یا نامزدی قهرمانی جهان در ده دوره متوالی سه ساله دفاع کرد و سرسختی و درخشش خود را به اثبات رساند. او تا حدی ناشنوا بود و گفته می‌شود که در یک مورد سمعک خود را خاموش کرد و صدای تساوی حریف را نشنید و بازی را برد.

میخائیل تال 1960 – 1961)

میخائیل تال

بازی برای تساوی، به هر حال با سفید، تا حدی جرم علیه شطرنج است.

میخائیل تال را بهترین بازیکن هجومی تمام دوران می دانند. او هشتمین قهرمان شطرنج جهان بود.

تال در 21 دوره مسابقات قهرمانی شوروی بازی کرد و 6 بار قهرمان شد، رکوردی که فقط بوتوینیک برابر بود. او عضو هشت تیم شوروی بود که مدال طلای المپیادهای شطرنج را کسب کردند. او پنج بار به مدال طلای انفرادی دست یافت.

او رکوردهای اولین و دومین دوره طولانی بدون شکست در تاریخ رقابت های شطرنج را در اختیار دارد. از جولای 1972 تا آوریل 1973، تال 86 بازی متوالی را بدون باخت انجام داد (47 برد و 39 تساوی). بین 23 اکتبر 1973 تا 16 اکتبر 1974، او 95 بازی متوالی بدون باخت (46 برد و 49 تساوی) انجام داد و رکورد قبلی خود را شکست.این دو رکورد طولانی‌ترین شکست‌ناپذیری در تاریخ شطرنج مدرن برای بیش از سه دهه و طولانی‌ترین بازی‌های یک بازیکن برتر تا زمانی که مگنوس کارلسن 111+ بازی را در 2019-2020 بازی کرد، باقی ماند

واسیلی اسمیسلوف (1957 – 1958)

واسیلی-اسمیسلوف

من بارها گفته ام که شطرنج را به عنوان یک هنر می دانم که در آن خلاقیت بر سایر عوامل غالب است.

واسیلی اسمیسلوف فقط هشت بار کاندیدای قهرمانی شطرنج جهان نبود. او همچنین یک خواننده در سطح کنسرت بود.

حس لطیف شوخ طبعی او به اندازه شطرنج و آواز باریتون و رسیتال های پیانوی استاد بزرگ تایمانوف مشهور بود و در بسیاری از تورنمنت های بزرگ شطرنج در عصرگاه معروف بود. او یکی از پنج بازیکنی بود که برای رقابت در مسابقات قهرمانی شطرنج جهان در سال 1948 انتخاب شد تا مشخص شود چه کسی باید جانشین الکساندر آلخین فقید به عنوان قهرمان شود.

بسیاری این موضوع را زیر سوال بردند، اما مقام دوم او تنها پس از میخائیل بوتوینیک، منتقدانش را ساکت کرد.

پیروزی های او در مسابقات کاندیدای دو دور در سال های 1953 و 1956 باورنکردنی ترین برد در مسابقات دهه 1950 بود. او سه مسابقه 24 بازی قهرمانی جهان را در برابر بوتوینیک بزرگ انجام داد، اولین تساوی در سال 1954، دومین پیروزی در سال 1957 اما در بازی برگشت در سال 1958 شکست خورد. مجموع 17 مدال او در المپیاد شطرنج یک رکورد تمام دوران است.

اسمیسلو در پنج دوره مسابقات قهرمانی تیمی اروپا ده مدال طلا (تیمی و انفرادی) کسب کرد. او تا دهه‌های 1960 و 1970 در رقابت‌های شطرنج فعال و موفق باقی ماند و تا سال 1983 به فینال مسابقات قهرمانی جهان راه یافت. واسیلی اولین قهرمانی شطرنج بزرگسالان جهان را در سال 1991 به دست آورد.

میخائیل بوتوینیک (1948-1957، 1958-1960، 1961-1963)

میخائیل بوتوینیک

تسلط شطرنج اساساً شامل تجزیه و تحلیل دقیق موقعیت های شطرنج است.

میخائیل بوتوینیک، قهرمان سه دوره شطرنج جهان، همچنین یک مهندس برق، یکی از معدود استادان شطرنج بود که در حین بازی شطرنج رقابتی درجه یک، حرفه ای برجسته داشت.

بوتوینیک اولین بازیکن در سطح جهانی بود که با اتحاد جماهیر شوروی پیشرفت کرد. انتظارات یک ملت بر دوش او بود و او نقش مهمی در شطرنج شوروی داشت. پس از جنگ جهانی دوم، بوتوینیک در طراحی سیستم قهرمانی شطرنج جهان نقش اساسی داشت.

بوتوینیک بر اساس نتایج قوی خود در طول جنگ جهانی دوم و درست پس از آن، یکی از پنج بازیکنی بود که در مسابقات قهرمانی شطرنج جهان در سال 1948 در لاهه و مسکو شرکت کردند. او با امتیاز 14 بر 20 و با سه امتیاز اختلاف به طور قانع کننده ای قهرمان مسابقات شد و ششمین قهرمان جهان شد. بوتوینیک سپس این عنوان را با دو وقفه کوتاه مدت پانزده سال بعد حفظ کرد و در طی آن هفت مسابقه قهرمانی جهان را انجام داد.

بازنشستگی او به مربیگری شطرنج نیز وارد شد و برخی از نام‌های برجسته‌ای که او آموزش داد، آناتولی کارپوف، گری کاسپاروف و ولادیمیر کرامنیک بودند.

ماکس یووه (1935-1937)

ماکس یووه

کسی که در بازی هدف دیگری جز مات دادن به حریف خود نمی بیند، هرگز شطرنج باز خوبی نمی شود.

ماکس یووه پنجمین قهرمان شطرنج جهان از سال 1935 تا 1937 بود. او یک استاد بزرگ شطرنج، ریاضیدان و نویسنده هلندی بود.

بر خلاف تمام انتظارات، مکس قهرمان حاکم الکساندر آلخین را در مسابقات شطرنج قهرمانی جهان در سال 1935 شکست داد. اینکه آلخین دو سال بعد این عنوان را به دست آورد، داستان دیگری است.

مکس بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم بهترین بازیکن اروپای غربی بود. او در دو تورنمنت نامزدهای قهرمانی جهان بازی کرد. اگرچه او در سال 1948 در مسابقات قهرمانی جهان چهارم شد، اما در آن زمان استفاده از مهارت های آموزشی خود را برای شطرنج آغاز کرده بود. او 20 کتاب شطرنج نوشت که بیشتر آنها کمک به بهبود شطرنج باز در موضوعات مختلف بود.

مکس یک دوره مکاتباتی مبتنی بر اشتراک به نام The Chess Archives اختراع کرد که به طور جهانی به عنوان Euwe’s Archives شناخته می شود. این دوره یک کمک آموزشی حرفه ای جامع در مورد بازه های شطرنج بود که در آن زمان یک نقطه ضعف بزرگ برای شطرنج بازان و آماتورها بود.

او همچنین به عنوان رئیس فیده، فدراسیون جهانی شطرنج، از سال 1970 تا 1978 خدمت کرد و کار بسیار خوبی در گسترش موفقیت آمیز شطرنج در کشورهای بیشتری انجام داد.

الکساندر آلخین (1927-1935، 1937-1946)

الکساندر آلخین

شطرنج اول از همه به شما می آموزد که عینی باشید.

الکساندر آلخین چهارمین قهرمان شطرنج جهان بود و تنها استاد شطرنجی بود که با داشتن این عنوان فوت کرد.

الکساندر در سن 22 سالگی به عنوان یکی از قوی ترین استادان بزرگ شناخته می شد. الکساندر یکی از هایپرمدرن ها، یعنی مدرسه ای از شطرنج بازان که قصد داشتند در برخی از اصول افتتاحیه شطرنج تجدید نظر کنند، الکساندر تورنمنت های زیادی را با سبک تهاجمی خود برد. او در تبدیل یک ابتکار عمل به برد مهارت داشت. او اولین قهرمان جهان بود که روی نظریه افتتاحیه سخت کار کرد. او همچنین اولین شطرنج حرفه ای تمام وقت از نوع مدرن بود که افتتاحیه های شطرنج زیادی را ایجاد کرد.

در سال 1927، آلخین با شکست دادن کاپابلانکا در یک مسابقه 24 بازی، طولانی ترین مسابقه قهرمانی جهان که تا سال 1985 برگزار شد، قهرمان جهان شد. آلخین در سال 1935 توسط Euwe شکست خورد اما در مسابقه مجدد 1937 تاج خود را به دست آورد. رهبران شطرنج شوروی پس از مرگش او را «یکی از بنیانگذاران مدرسه شطرنج شوروی» معرفی کردند.

او هنوز به عنوان یک شطرنج نویس خوب در نظر گرفته می شود. مجموعه‌های بازی‌های او روی بازیکنان بسیاری در طول نسل‌ها تأثیر گذاشته است.

خوزه رائول کاپابلانکا (1921 – 1927)

خوزه رائول کاپابلانکا

برای پیشرفت در شطرنج در وهله اول باید آخر بازی را مطالعه کنید.

خوزه رائول کاپابلانکا و گراوپرا یک شطرنج‌باز کوبایی بود که از سال 1921 تا 1927 قهرمان شطرنج جهان شد. کاپابلانکا یک کودک اعجوبه استعداد طبیعی شگفت‌انگیزی در این بازی داشت.

در طول هشت سال از 1916-1924، کاپابلانکا در یک بازی تورنمنت شکست نخورد! رکورد 40 برد و 23 تساوی او در این دوره (جایی که قهرمان جهان هم شد) بی سابقه بود.

او که به خاطر سادگی بازی، قدرت افسانه‌ای در پایان بازی، دقت و سرعت خود مشهور است، لقب «ماشین شطرنج انسانی» را به خود اختصاص داد. سبک کاپابلانکا به خوبی شناخته شده است که شامل مهارت های فوق العاده موقعیتی، تاکتیکی و پایان بازی است. او همچنین به خاطر سرعت بازی سریع و توانایی بی‌نظیرش در نگاه کوتاه به موقعیت و رسیدن به بهترین حرکت شناخته شده بود – تقریباً انگار یک کامپیوتر است.

امانوئل لاسکر (1894 – 1921)

امانوئل-لاسکر

وقتی حرکت خوبی می بینید، دنبال حرکت بهتری باشید.

شطرنج‌باز، ریاضی‌دان و فیلسوف، امانوئل لاسکر به مدت 27 سال از سال 1894 تا 1921 قهرمان شطرنج جهان بود که طولانی‌ترین دوره سلطنت در بین هر قهرمان رسمی شطرنج جهان در تاریخ بود. لاسکر یکی از قاطع ترین و مسلط ترین قهرمانان در دوران اوج خود بود.

معاصران او از تسلط روانی او در یک بازی آگاه بودند، و او به دلیل انجام حرکات حقیرانه عمدی برای گیج کردن حریفان شهرت داشت. با این حال، تجزیه و تحلیل بازی های اخیر استاد نشان می دهد که رویکرد او بسیار جلوتر از زمان خود بود و او از رویکرد بسیار انعطاف پذیری استفاده کرد که حریفان خود را به اشتباه انداخت.

لاسکر مجلات شطرنج منتشر می کرد و نویسنده 5 کتاب شطرنج است. او یک ریاضیدان محقق و یک بازیکن درجه یک بریج قرارداد بود.

ویلهلم اشتاینیتز (1886 – 1894)

ویلهلم اشتاینیتز

وقتی مزیت دارید، موظف به حمله هستید. در غیر این صورت در خطر از دست دادن مزیت هستید.

ویلیام اشتاینیتز، نویسنده و نظریه‌پرداز شطرنج بسیار تاثیرگذار، اولین قهرمان رسمی شطرنج جهان از سال 1886 تا 1894 بود.

اگرچه اشتاینیتز با پیروزی در سبک هجومی همه جانبه که در دهه 1860 رایج بود به “شماره یک جهان” تبدیل شد، او در سال 1873 از سبک جدیدی از بازی “پوزیشنال” رونمایی کرد. او نشان داد که نسبت به سبک قبلی برتری دارد. سبک جدید او بحث برانگیز بود، و حتی برخی آن را “بزدلانه” می نامیدند، اما بسیاری از بازی های اشتاینیتز نشان می داد که می تواند حملاتی به اندازه حملات قدیمی ایجاد کند.

اشتاینیتز همچنین نویسنده ای پرکار در زمینه شطرنج بود و به شدت از ایده های جدید خود دفاع می کرد. بحث‌های وحشیانه و اغلب تلخی که در مورد ایده‌های جدید مختلف چاپ می‌شد، به «جنگ جوهر» معروف شد. اما در اوایل دهه 1890، رویکرد اشتاینیتز به طور گسترده پذیرفته شد و نسل جدید بازیکنان برتر به بدهی خود به او، به ویژه جانشین و قهرمان جهان، امانوئل لاسکر، اذعان کردند.

پل مورفی (1858 – 1860)

پل مورفی

شطرنج نه تنها لذت بخش ترین و علمی ترین، بلکه اخلاقی ترین سرگرمی است.

همانطور که اغلب از او به عنوان “غرور و غم شطرنج” یاد می شود، پل مورفی بزرگترین استاد شطرنج دوران خود و دومین قهرمان غیررسمی شطرنج جهان از 1858-1860 بوده است.

مورفی این نام را به دلیل حرفه درخشان اما کوتاه خود در شطرنج به دست آورد که در دوران جوانی و در اوج شکوفایی خود به پایان رساند. بابی فیشر و ویشواناتان آناند مورفی را در بین ده بازیکن برتر تاریخ قرار دادند. فیشر مورفی را به عنوان “شاید دقیق ترین بازیکنی که تا به حال زندگی کرده” توصیف کرد.

ادعای شهرت مورفی در شطرنج زمانی آغاز شد که او در اولین کنگره شطرنج آمریکا در شهر نیویورک پیروز شد، جایی که بازیکنان قدرتمندی مانند الکساندر میک و

لوئیس پاولسن انتخاب های آشکار به عنوان برنده بودند. او به عنوان قهرمان شطرنج ایالات متحده مورد استقبال قرار گرفت. در طول سال 1857، مورفی اکثر بازی‌های خود را برد و در سال 1858 چشم خود را به اروپا معطوف کرد. مورفی تقریباً با تمام بازیکنان قوی اروپا بازی کرد، از جمله چالشی که او در برابر هاوارد استونتون، قهرمان آن زمان اروپا، انجام داد و اغلب به راحتی برنده می‌شد.

مورفی با بازگشت به نیواورلئان در اواخر سال 1859، در سن 22 سالگی، از مسابقات شطرنج بازنشسته شد.

آدولف اندرسن (1851-1858) (1860-1868)

آدولف آندرسن

حمله کن! همیشه حمله کن!

آدولف اندرسن یک استاد شطرنج آلمانی بود که در مسابقات بزرگ بین المللی 1851 و 1862 قهرمان شد. با این حال، او در سال 1866 مسابقات را به پل مورفی (1858) و ویلهلم اشتاینیتز واگذار کرد.

اندرسن موفق‌ترین بازیکن تورنمنت اروپا در دوران پیش از قهرمانی شطرنج جهان شد و بیش از نیمی از مسابقاتی را که وارد آن شد، از جمله تورنمنت بزرگ شطرنج بادن-بادن 1870 برنده شد.

بیشتر دستاوردهای او در سن 50 سالگی به دست آمد که باعث احترام و تحسین او برای نسل های بعد شد. او که شخصیتی دوست‌داشتنی بود، «دولت‌مرد بزرگ‌تر» بازی محسوب می‌شد که دیگران برای مشاوره و داوری به او مراجعه می‌کردند.

اندرسن امروزه به خاطر بازی هجومی فداکارانه‌اش، به‌ویژه «بازی جاودانه» (1851) و «بازی همیشه سبز» (1852) مشهور است.

او نقش مهمی در توسعه مسائل شطرنج داشت و انتقال از «مکتب قدیمی» ترکیب مسئله به ظرافت و پیچیدگی ترکیب‌های مدرن را پیش برد.

هوارد استونتون (1843 – 1851)

هوارد-استونتون

بازی شطرنج جذاب ترین و فکری ترین سرگرمی است که خرد دوران باستان برای ما به ارث گذاشته است.

استونتون که از سال 1843 تا 1851 به‌عنوان قوی‌ترین بازیکن جهان در نظر گرفته می‌شود، به دلیل پیروزی‌اش در سال 1843 بر پیر چارلز فورنیه دو سنت آمانت، الگوی Staunton را ایجاد کرد، مجموعه‌ای از قطعات کاملاً قابل تشخیص از شکل استاندارد شده که هنوز برای مسابقات مورد نیاز است. او با سازماندهی اولین تورنمنت بین المللی شطرنج در سال 1851 زمینه را برای محبوبیت شطرنج در انگلستان فراهم کرد.

دهه 1840 استونتون را به عنوان مفسر برجسته شطرنج می دید که در مسابقات در برابر اکثر بازیکنان برتر پیروز می شد. به گفته کارشناسان شطرنج مدرن، درک Staunton از بازی موضعی بسیار جلوتر از هم عصرانش بوده است. او یک بازیکن هجومی تمام عیار نبود اما زمانی که آماده سازیش کامل شد حمله کرد. مقالات و کتاب های پرخواننده او باعث افزایش محبوبیت شطرنج در بریتانیا شد.

قابل توجه، کتاب شطرنج باز او (1847) به عنوان کتاب مرجع برای چندین دهه. افتتاحیه های شطرنج – English Opening و Staunton Gambit به نام او نامگذاری شدند.

پیر چارلز فورنیه دو سنت آمانت (1840-1843)

پیر شارل فورنیه دو سنت آمانت

پیر شارل فورنیه دو سنت آمانت استاد برجسته شطرنج فرانسوی و همچنین سردبیر نشریه شطرنج Le Palamède بود.

به خاطر شکست در مسابقه مقابل هوارد استونتون در سال 1843، که اغلب به عنوان یک مسابقه غیر رسمی برای اولین قهرمانی شطرنج جهان شناخته می شود، شناخته شده است.

او تیم پاریس را در پیروزی +2 بر باشگاه وست مینستر در سال 1836 رهبری کرد و در حالی که در سال 1843 به انگلیس می‌رفت، یک مسابقه معمولی را به جان کوکرین باخت (+4، =1، -6) اما هوارد استونتون را شکست داد (+3، = 1، -2). بعداً در نوامبر همان سال، مسابقه رسمی تری برگزار شد، Staunton – Saint Amant (1843). سنت آمانت باخت (+6، =4، -11) و به 100 سال برتری فرانسه پایان داد.

لوئی چارلز ماهه د لابوردونایس (1821 – 1840)

لویی-چارلز-ماهه-دو-لا-بوردونا

لوئی شارل ماهه د لا بوردونیس (۱۷۹۵–دسامبر ۱۸۴۰) یک استاد شطرنج فرانسوی بود که احتمالاً قوی‌ترین بازیکن اوایل قرن نوزدهم بود.

او در دورانی قبل از تأسیس قهرمانی شطرنج جهان بازی می کرد، اما از سال 1821 – زمانی که توانست معلم شطرنج خود الکساندر دشاپلز را شکست دهد – تا زمانی که در سال 1840 درگذشت، به عنوان قوی ترین بازیکن جهان شناخته می شد.

معروف ترین سری مسابقات در آن زمان، سریال مقابل الکساندر مک دانل در سال 1834 بود. کاسپاروف این مسابقات 85 بازی را در کتاب پیشینیان بزرگ خود تحلیل کرد.

نام های دیگری که قابل ذکر است

الکساندر خلیفمن (1999-2000)

الکساندر خلیفمن

هرگز برای برد بازی نکنید، هرگز برای تساوی بازی نکنید، فقط شطرنج بازی کنید!

فیده در سال 1990 عنوان استاد بزرگ را به الکساندر والریویچ خلیفمن اعطا کرد.

او در سال 1999 قهرمان شطرنج جهان فیده شد. خلیفمن با چندین قهرمانی در تورنمنت های بین المللی و روسیه به مدت سه سال در تیم روسیه برنده مدال طلا در المپیادهای شطرنج و در مسابقات قهرمانی تیمی شطرنج جهان در سال 1997 عضویت داشت. خلیفمن یک آکادمی شطرنج را با مربی خود گنادی نسیس در سن پترزبورگ به نام مدرسه شطرنج استاد بزرگ اداره می کند.

او از آن زمان تاکنون مربی چندین تیم ملی و بین المللی و بازیکنان زن و مرد است.

روسلان پونوماریوف (2002-2004)

روسلان-پونوماروف

از این گذشته، خودتان می دانید که اگر تمرین نکنید و در بهترین حالت خود باقی بمانید، نمی توانید به چیزی برسید.

روسلان از سال 2002 تا 2004 قهرمان شطرنج جهان فیده بود.

نایب قهرمان جام جهانی شطرنج 2005 و جام جهانی شطرنج 2009، حرفه روسلان در اوایل سال 1996 آغاز شد، زمانی که در سن 12 سالگی، قهرمانی زیر 18 سال اروپا را به دست آورد. در زمانی که او 14 ساله بود، قبلاً قهرمانی زیر 18 سال جهان را کسب کرده بود و عنوان استاد بزرگ را به او اعطا کرده بود، که او را به جوانترین بازیکن تاریخ در آن زمان تبدیل کرد که همین عنوان را داشته است.

در سال 2002، او هموطن خود واسیلی ایوانچوک را در فینال مسابقات شطرنج قهرمانی جهان فیده در سال 2002 شکست داد و در سن 18 سالگی قهرمان جهانی فیده شد، اولین نوجوان و جوانترین فردی که این کار را انجام داد. او در مسابقات بسیار قوی لینارس دوم شد و در همان سال تنها پشت سر استاد گری کاسپاروف به پایان رسید.

رستم قاسمجانف (2004 – 2005)

رستم قاسم جانف

پس از ایجاد استثنا، هیچ پایانی برای استثناها وجود نخواهد داشت.

رستم قاسم جانف، استاد بزرگ شطرنج و قهرمان سابق فیده جهان (05-2004)، همچنین در سال 1998 قهرمان آسیا شد.

برای طولانی ترین زمان، او دومین نفر بعد از ویسواناتان آناند بود و در مسابقات قهرمانی جهان در سال های 2008، 2010 و 2012 در کنار شطرنج بزرگ بازی کرد. قاسم جانف در رده سنی نوجوانان چندین موفقیت قابل توجه به دست آورد، قهرمانی آسیا در سال 1998، مقام دوم در مسابقات قهرمانی نوجوانان جهان در سال 1999 و کسب مدال برنز برای اولین تخته در المپیاد 2000.

این نتایج و نتایج دیگر او را به رتبه یازدهم در فهرست رنکینگ جهانی فیده در اواخر سال 2001 رساند. در سال 2004 با برنده شدن در مسابقات حذفی در طرابلس قهرمان جهان فیده شد. در بازی مسابقه، او موفق شد هر چهار نفر اول را ناراحت کند: وسلین توپالوف، مایکل آدامز، واسیلی ایوانچوک و الکساندر گریشوک. سپس قرار شد قاسمجانوف در سال 2005 با گری کاسپاروف مسابقه ای را با هدف نهایی اتحاد مجدد عنوان قهرمان شطرنج جهان انجام دهد.

وقتی کاسپاروف از بازی کردن کناره‌گیری کرد، به جای آن از کاسیمجانف دعوت شد تا در مسابقات قهرمانی جهانی فیده در سپتامبر در سن لوئیس، آرژانتین شرکت کند، جایی که او از بین هشت بازیکن ششم شد. قابل ذکر است، او به ویشواناتان آناند به عنوان نفر دوم در جریان مسابقه قهرمانی جهانی آناند – کرامنیک (2008) کمک کرد.

لوون آرونیان (2000- )

لوون-آرونیان

برنامه های شطرنج دشمنان ما هستند، آنها عاشقانه شطرنج را از بین می برند. آنها زیبایی بازی را از بین می برند. همه چیز قابل محاسبه است.

لوون گریگوری آرونیان ارمنی الاصل یک استاد بزرگ شطرنج آمریکایی است که برای ایالات متحده بازی می کند. فیده در سال 2000 عنوان استاد بزرگ را به او اعطا کرد.

در مارس 2014، فیده با امتیاز الو 2830 در رتبه دوم جهانی قرار گرفت و او را به چهارمین بازیکن برتر تاریخ تبدیل کرد.

آرونیان دو بار در سال‌های 2005 و 2017 قهرمان جام جهانی فیده شد. او در سال‌های 2008–2010 جایزه بزرگ فیده را به دست آورد و به تورنمنت نامزدهای مسابقات قهرمانی شطرنج جهان 2012 راه یافت، جایی که در راند اول حذف شد. او همچنین قهرمان جهان در شطرنج 960 در سال 2006 و 2007، در شطرنج سریع در سال 2009 و در شطرنج برق آسا در سال 2010 بود. در سال 2016، CNN آرونیان را “دیوید بکهام شطرنج” نامید.

از مارس 2021، لوون آرونیان با رتبه 2781 فیده، بازیکن شماره 2 ایالات متحده و شماره 5 در سطح جهان بود.

ساویلی تارتاکور (1950 – 1956)

Savielly-Tartakower

حرکت وجود دارد، اما شما باید آن را ببینید.

Savielly Tartakower اولین برنده عنوان “استاد بزرگ بین المللی در سال افتتاحیه آن در سال 1950 بود. Tartakower از سال 1906 تا 1939 بیشترین فعالیت را داشت و چندین تورنمنت را در برابر برخی از برجسته ترین بازیکنان آن زمان برنده شد.

پس از جنگ جهانی اول، تارتاکور تابعیت لهستان و کاپیتان و مربی تیم شطرنج لهستان را در شش تورنمنت بین المللی پذیرفت و در سال 1930 در المپیاد هامبورگ مدال طلا را برای این کشور به دست آورد.

تارتاکور به فرانسه نقل مکان کرد و شروع به همکاری در چندین مجله شطرنج کرد. کتاب او “Die Hypermoderne Schachpartie” (بازی هایپرمدرن شطرنج) اولین بار در سال 1924 منتشر شد و از آن زمان تاکنون تقریباً 100 نسخه منتشر شده است.

او پنج مدال تیمی (طلا در سال 1930، دو نقره در سال های 1931 و 1939 و دو مدال برنز در سال های 1935 و 1937) را در کارنامه خود دارد.

آرون نیمزوویچ (1927-1931)

آرون نیمزوویچ

زیبایی یک حرکت نه در ظاهر آن بلکه در اندیشه پشت آن است.

آرون نیمزوویچ، شطرنج‌باز و نویسنده، برجسته‌ترین چهره در میان ابرمدرن‌ها بود. کتاب بسیار تأثیرگذار او در تئوری شطرنج – سیستم من، کتاب مورد علاقه همه شطرنج بازان نسل جدید بوده است. در اواخر دهه 1920، او یکی از بهترین شطرنج بازان جهان بود.

اوج حرفه نیمزوویچ اواخر دهه 1920 و اوایل دهه 1930 بود. طبق گزارش Chessmetrics، او از سال 1927 تا 1931 پس از نام‌هایی مانند الکساندر آلخین و خوزه کاپابلانکا سومین بازیکن برتر جهان بود. با این حال، نیمزوویچ هرگز در بازی کردن مهارت نداشت. بهترین موفقیت او در بازی تساوی با آلخین بود، اما این مسابقه فقط شامل دو بازی بود و در سال 1914، سیزده سال برگزار شد.