مقدمه
در دوران حرفه ای خود به عنوان یک بازیکن و مربی شطرنج، با مشکلات دشوار زیادی دست و پنجه نرم کرده ام که مانع پیشرفت هم برای خودم و هم برای شاگردانم است. یکی از مشکلات اصلی که برای اکثر بازیکنان پیش می‌آید، نداشتن انگیزه زمانی است که به یک سطح خاص رسیده‌اید و هیچ اتفاق جادویی رخ نمی‌دهد. منظور من این است که وقتی یک بازیکن عملکرد خوبی داشته باشد یا به انتظاراتی که قبلاً داشت دست یابد، این سوال پیش می آید که “حالا چه؟” آیا اکنون که رتبه من افزایش یافته است، باید برنده شدن در بازی ها آسان تر باشد؟
و سپس سقوط اجتناب ناپذیر آغاز می شود و شما باید دوباره شروع به ترکیب مجدد همه چیز کنید. بیشتر ما آنجا بوده ایم.
شطرنج یک فعالیت دشوار است، حتی برای استادان بزرگ.
مقدار زمان و تلاشی که باید برای بازی صرف کرد در مقایسه با مزایایی که ممکن است در بهترین حالات به همراه داشته باشد، بسیار زیاد است. در حال حاضر، وقتی این کلمات را می نویسم، دوست من، یک استاد بزرگ با حرفه ای امیدوارکننده و امتیاز بالای 2600، در مورد احساس اتلاف وقتش در طول جلسات تمرینی به من می گوید و نمی داند از کجا شروع کند تا به یک هدف برسد. سطح بالاتر. تصور کنید، یک 2600!
مگر اینکه نسبت به بازی خیلی اشتیاق داشته باشید، لحظاتی در مورد زمان سپری شده در بازی دچار تردید خواهید شد. من معتقدم طبیعی است؛ نکته مهم این است که بر این مراحل غلبه کنید و اجازه ندهید روی نگرش شما نسبت به بازی و روال تمرینی شما تأثیر بگذارد.
در این مقاله، برخی از توصیه‌هایی را که به دانش‌آموزانم می‌دهم و دستورهایی که خودم امتحان کرده‌ام را با شما به اشتراک می‌گذارم.
درس های برای مقابله کمبود انگیزه در شطرنج
1. «تمرین شطرنج مانند رفتن به باشگاه است. شطرنج ورزشگاه ذهن است.»
این کلیشه ای است که من بارها شنیده ام، اما یک تفاوت بزرگ وجود دارد. رفتن به باشگاه دردناک است، تمرین خود را روی هر ماهیچه احساس می کنید و در عرض چند روز می توانید نتایج کوچکی را ببینید و احساس کنید.
شطرنج دقیقاً یکسان عمل نمی کند.
خواه با خواندن کتاب، تماشای درس های ویدیویی یا کار بر روی تمرینات تاکتیکی دانش را جمع آوری کنید، نتایج شما تنها زمانی دیده می شود که در یک مسابقه آزمایش شود، جایی که موفقیت به عوامل مختلفی بستگی دارد.
در مورد آموزش خود منفی فکر نکنید. مطمئن باشید که اگر روز به روز تمرین کنید، احتمال کمی وجود دارد که شکست بخورید، اما اگر تمرین نکنید قطعا شکست خواهید خورد.
کار بهتر از بیکاری است. ساده.
2. ناامیدی را به خاطر بسپارید.
چه کسی در یک تورنمنت نگفته است: “من باید این خط را مطالعه می کردم”، “من باید آن کتاب را می خواندم”، “باید بازی هایم را تجزیه و تحلیل می کردم”؟
همه ما در چنین شرایطی بوده ایم. آن لحظات را به خاطر بسپارید و خود را وادار کنید تا روی چیزی که می دانید به آن نیاز دارید کار کنید.
3. نسبت به خود خیلی سخت نگیرید. از فرآیند لذت ببرید
بسیاری از دانش‌آموزان فکر می‌کنند که روزی استاد بزرگ خواهند شد یا این چیزی است که می‌آیند. خوب، مطمئناً، اشتیاق و تمرین شما را به شما نزدیک می کند، اما بازیکنان بزرگ زیادی وجود دارند که هرگز استاد بزرگ نشده اند.
زندگی راه های خودش را دارد.
با این حال، آنها بازیکن ضعیفی نبودند. آنچه من می گویم این است که شما باید این کار را برای خودتان انجام دهید، از فرآیند یادگیری لذت ببرید و برای هدف خود ضرب الاجلی تعیین نکنید.
4. اطراف خود را با افراد مثبت احاطه کنید و از مخالفان دوری کنید.
یکی از چیزهایی که من از مربی شدن یاد گرفته ام این است که نه تنها شطرنج را به شاگردانم آموزش دهم، بلکه انگیزه، مثبت بودن، انرژی و سرگرمی آنها را در طول بازی حفظ کنم.
من معتقدم که محیط، کلید رشد یک شطرنج باز است.
5. اهداف خود را به قطعات کوچک قابل کنترل تقسیم کنید.
به عنوان مثال، شما می خواهید چندین کار را انجام دهید، مانند مطالعه تاکتیک، افتتاحیه، شطرنج موقعیت. چیزهای زیادی وجود دارد که می خواهید روی آنها کار کنید که احساس طاقت فرسایی اجتناب ناپذیر است. به زودی احساس می کنید که کار زیاد است و هر کاری انجام دهید، فردا به همان اندازه کار خواهید داشت.
خوب، از قسمت‌ها شروع کنید، آن کتاب آخر بازی را که قصد خواندنش را داشتید بخوانید و بقیه را برای مدتی کنار بگذارید. انگیزه را در انجام یک کار به جای بسیاری از کارها در نیمه راه پیدا کنید.
با این، من توصیه خود را به آن دسته از بازیکنان جاه طلبی که به دنبال اطلاعاتی در مورد چگونگی ادامه دادن به حرفه شطرنج خود هستند، پایان می دهم.
هیچ رازی وجود ندارد جز کار سخت، عادت هایی ایجاد کنید که شما را مشغول کند، اهدافتان را کوچکتر کنید و آنها را به انجام برسانید. ممنون که خواندید؛ امیدوارم این مقاله مفید واقع شده باشد و طبق معمول نظرات خود را با ما در میان بگذارید.